18 Nisan'dan Bir Gün Önce...

Bugün Salı. Aptal alerjik reaksiyonlarımla çıldırdığım bir haftaya daha girdim. Ağzım, burnum, boğazım, gözlerim her bir yanım kaşınıyor.En kötüsü zaten uyku seven bünyeme alerji haplarının hepten uyku saçması... Gerçi bu uykunun tek sebebi sevmem değil galiba. Bir kaç gündür doktorlarda geziyorum daha da gezeceğim sanırım. Zira bu kadar kilo almama ek olarak karaciğerimde bir parça yağlanma varmış. Ultrason ve kan tahlili sonuçlarını birleştirip ben ve göbeğim tekrar gideceğiz doktora. İnsülin direnci denen adını daha önce duymadığım (duysam da umursamadığım diyelim) bir vukuatla da karşı karşıyayım galiba. Tabi henüz net bir şey yok. Şayet varsa en azından kilo verememe bir kılıf uyduruacağım böylece :P Şaka bir yana uyku illetinden kurtulmam şart. Günlerim ölüyor resmen. Zaten günün 8 saati iş yerinde geçiyor. Ne yazık ki sevmediğim bir işi yapıyorum. Masa başı memuresi hapsedilmiş ruhlar demek... Her sabah yataktan kalkarken söylediğim tek bir şey var: Ben sahaf olmalıydım :/ Ülke şartları, para kazanma gerekliliği gibi şeyleri düşününce insan daha da geriliyor. Bir kova burcu olarak zorla yaptırılan şeyleri hiç sevmemek,benimsememek gibi bir durumum var. Neyse bu kadar yakınma yeter.

Geçen Cumartesi deli yağmur yağdı İzmir'de. Biz annemlerdeydik. Ablam beni kilo ile satış yapan bir kumaşçıya götürdü. Fabrika gibi kocaman bir yer düşünün iki katlı. Çuvalların içinde çeşit çeşit renk renk kumaşlar var ve her yerdeler. Deriler, ketenler, penyeler, poplinler, kadifeler,şifonlar... Aklınıza ne gelirse. Tek sorun tozlu ve karışık. Saatlerinizi orada geçirerek istediğiniz kumaşa ulaşmak mümkün. Sanırım konfeksiyonlardan artan kumaşları satıyorlar. Ben içeri ilk girince dumur oldum aptal aptal dolandım ortada. Sonra kendimi kaybedip tam 6 kilo kumaş almışım :D Bunun yanında dikiş için gerekli malzemelerden de bolca var. İpler,düğmeler, etiketler,ambalajlar,kenar süsleri vs vs. Saymakla bitmez. Hemen gelir gelmez uzun bir etek patlattık. Ablam Burda dergisinden tam olarak kalıp çıkarıp kesmeyi öğretti. Çok eğlenceli iş ya bu gerçekten. Evde olsam bir sürü şey dikerdim :) (Diker niydim acaba yoksa miskinlik mi yapardım bilemedim :D) Etek süslemeleri ve dikişiyle bitmiş. Annemle ablam canavar gibiler ya çok özeniyorum onlara. Kızın evinde internet yok. Sözde bloguna ben koyacaktım diktiği,ördüğü şeylerin fotoğrafları...O da benim miskinliğime kurban gitti :/ Neyse eteğin son halini ben henüz görmedim. Sabırsızlıkla bekliyorum. İşte tüm hafta olanlar bu kadar :) Ha bir de yeni bebek haberleri alıyorum. Doğanlar, doğacak olanlar...Acayip enerji verici haberler bunlar :) Allah hepsine uzun,sağlıklı ömürler versin inşallah.

Yarın 18 Nisan...Tam 14 sene önce 17 Nisan'a dönebilseydim neler yapabilirdimi düşünmemi sağlayan bir gün.Ama bu konu bugüne ait değil. Bellki yarın.