Melankoliyi severim. Bunu beni tanıyan herkes bilir.Kış çocuğu olmamdan kaynaklı mıdır bilmem ama genelde doğum günlerim de bu depresif zamanlara denk gelir. Kışı beklemem tamamen melankoliyi özlememden kaynaklı :)
Doğum günü denen kavramın sadece içimdeki çocuğu beslediğini ve mutlu ettiğini söyleyebilirim.Tabi bir de dostlarım tarafından hatırlanmanın dayanılmaz mutluluğu var. Öte yanda bu günler bir tür benzin göstergesi gibi. Sona yaklaşıldığını gösteren bir tür sayaç.Neresi sevilir ki... Tabi bu kişiye özel günleri hafife aldığım anlamına gelmiyor. Ben biraz fazla detaycı bir insanım sanırım. Hep olayları daha basite indirgemem gerektiğine dair söylemler duyarım etrafımdakilerden. Maalesef bu pek mümkün olmuyor. Yapı meselesi tabi. Benim için insanların anladığından çok daha başka bir dünya var. Mutluluğu da hüznü de en detaylı şekliyle yaşarım ve dolayısıyla yaşatmayı severim o dünyada. Bu özelliğin iyi olduğunu iddia etmiyorum asla. Ama değiştiremiyorum da. Gerçi ben böyle iyiyim. Detay benim işim, mutluluk kaynağım.
Her neyse bugün benim doğum günüm. Melankoli için dışarıda ideal bir hava var. İçimde derin bir sessizlik...Yanımda sevdiklerim...Ben böyle iyiyim.
Yorumlar
Yorum Gönder